Vest

Welk dekseltje past op welk potje? Tijd voor zelfreflectie: wat zoek ik eigenlijk in een jongen? Zoek ik de macho met blikkerende kronen en tatoeages (al dan niet nep), of wil ik de begrijpende man, die oog heeft voor buiten het voetbal liggende details? Door mijn kamer schalt muziek van The Dresden Dolls: All I know is that all around the nation / the girls are crying and the boys are masturbating.

Mijn manbeeld wordt grotendeels bepaald door lallende jongens die zich voortdurend zo breed mogelijk maken en met hun armen over elkaar geslagen hun ‘spierballen’ omhoog duwen, klasgenoten die in groepjes afgeven op hun natuurkundeleraar en al dan niet leuke boeren die tijdens het uitgaan in hun openingszin beginnen over het rooien van aardappels. Het is dus een hele verademing om af en toe eens met een normale jongen om te gaan. Althans, dat dacht ik.

Ik zit bij een vriend achterop zijn paarse scooter en we rijden net iets harder dan is toegestaan richting Veendam. We hebben een missie: hij heeft een vest nodig. Eenmaal aangekomen vertelt hij zijn wensen. Het vest moet een rits hebben, geen knoopjes. Het mag niet van bepaalde merken zijn, maar mag er wel op lijken. Er mag wel een tekst op staan, maar niet al te groot, te veel, of een verkeerde tekst. Het liefst geen felle kleur, maar zeker ook niet te onopvallend. En het belangrijkste: er mag absoluut geen capuchon op zijn nieuwe vest zitten. Hij is niet veeleisend. Gelukkig slagen we in de laatste winkel, want hij neemt shop until you drop wel heel letterlijk.

Na een middagje winkelen ben ik terug bij af. Blijkbaar zijn de ‘normale’ jongens ook niet zo perfect als ik gehoopt had. Dus krijgt mijn toekomstige vriend met kerst de dvd Sex, drugs & rock 'n' roll, I want it all! of toch maar de laatste druk van Margriets nieuwe breiboek?